Tijd voor nog een tour! Ook hiervoor moest ik vroeg opstaan maar het was wel een erg interessante tour. Om wat meer te weten te komen over de Vietnamoorlog kun je, buiten een bezoekje aan het oorlogsmuseum om waar ik je in een eerder artikel over vertelde, ook een bezoekje brengen aan de Củ Chi tunnels. Deze liggen niet heel ver van Ho Chi Minh af. Als je besluit een tour te boeken, dan ben je hier ongeveer een halve dag mee kwijt. Je hebt de keuze om de tour ’s morgens vroeg te doen, net als wat ik deed, of pas later in de middag als je graag wilt uitslapen.
Wat zijn de Củ Chi tunnels?
De Củ Chi Tunnels maakten dus deel uit van de oorlog. De tunnels, eetplekken en zelfs de vallen die de soldaten zetten om de Amerikanen op afstand te houden kregen we te zien. We mochten zelfs zelf door de tunnels kruipen! Heel leuk om een keer gezien te hebben. Heel leuk om een keer gezien te hebben maar ik vond de tour van de dag hiervoor wel net iets leuker.
Maar ook dit keer hadden we weer echt een leuke tourguide maar zijn Engels was net wat minder goed, waardoor ik niet altijd verstond wat hij zei. Terwijl je die informatie wel echt nodig hebt om te begrijpen wat hij allemaal laat zien. Zonde, maar ik heb er alsnog van genoten.
Over de Củ Chi Tunnels
In 1965, gaf de leider van het noorden, Ho Chi Minh, de opdracht om het al eerde ontworpen tunnelcomplex fors uit te breiden en er een toevluchtsoord voor de Vietcong en het Noord-Vietnamese leger van te maken.
De tunnels liggen voornamelijk in district Củ Chi, waar wij dus een bezoekje aan brachten, en het strekte zich uit over minstens 300 km aan ondergrondse gangen. Er werden verschillende niveaus aan tunnels gegraven die vaak met elkaar verbonden waren door middel van deuren. Deze deuren werden met boobytraps beveiligd zodat niet zomaar iedereen naar binnen kon. Alle soorten vallen die werden gezet kregen we ook te zien tijdens onze rondleiding door het gebied.
De gangen waren smal, volgden dikwijls een zigzag patroon en hadden vaak bochten ter bescherming tegen explosies. Door de tunnels heen zaten een heleboel verschillende valkuilen om ongewenste indringers te verjagen: granaten, scherpe bamboestokken, giftige slangen en zelfs valse doorgangen die leidden naar bewapende guerrillastrijders.
Ontdekking van de tunnels
Uiteindelijk kwamen de Amerikanen erachter waar de soldaten zich schuil hielden en vonden zij steeds meer ingangen van de tunnels. Hier kwamen ze achter doordat ze rookgranaten in een ingang gooiden. De rook kwam er bij andere in- en uitgangen weer uit. Ook maakten zij gebruik van traangas in de hoop de Vietnamese soldaten op die manier aan de oppervlakte te krijgen. Regelmatig moesten de Amerikaanse soldaten de tunnels in om te kijken waar deze toe leidden.
De Amerikanen zijn ook vrij lang, waardoor het moeilijk was om vooruit te komen in de tunnels. Uiteindelijk zetten de Amerikanen daarom vrijwilligers in. Deze ware voornamelijk van Mexicaanse of Puerto Ricaanse afkomst. Dat komt omdat zij een stuk kleiner zijn en beter door de smalle gangen kunnen bewegen. Zij namen dan een pistool, een mes en een zaklamp mee om zo zoveel mogelijk mensen in de tunnels uit te schakelen en erachter te komen waar de tunnels naartoe leidden.
Dat allemaal was dus erg indrukwekkend om te zien en ik vind het altijd wel heel interessant om er meer over te weten te komen. Het was vooral erg leuk dat wij door die tunnels mochten lopen. We moesten wel goed onze tourguide volgen omdat je anders heel makkelijk verdwaalt. Eén verkeerde afslag en je bent de weg kwijt. En geloof me, dat moet je niet willen als er alleen al 300 kilometers aan tunnel is! En het was inderdaad ook super smal waardoor je je nog bijna niet kon omdraaien.
Terug naar Ho Chi Minh
Aan het eind van de middag waren we weer terug in Ho Chi Minh. Toen ben ik nog even bij de overdekte markt gaan kijken. Vervolgens heb ik wat gegeten en ben vervolgens terug naar het hostel gegaan om wat dingetjes te plannen voor de rest van mijn reis. Het fijne is dat er zoveel verschillende tours en dergelijke worden aangeboden. Daardoor kun je eigenlijk op ieder gewenst moment heen waar je wil. Meestal moest ik in Australië en Nieuw-Zeeland hostels en de bus een paar dagen van tevoren boeken. Hier kan dat nog gewoon op de dag zelf. Dat is super fijn omdat ik nog regelmatig van plannen verander en dus niet te veel vast wil leggen.
Meer artikelen lezen over mijn tijd in Vietnam? Klik dan hier voor tips voor dit prachtige land en hier voor mijn persoonlijke reisverhalen!
Ga je binnenkort zelf naar Vietnam en wil je ook graag een tour doen naar de Củ Chi tunnels? Klik dan hier om deze te boeken.
Bedankt voor het lezen!
*Dit artikel bevat affiliate links. Lees voor meer informatie hierover de disclaimer!
Leave a Comment